دستگاه گرم کننده بیمار

دستگاه گرم کننده بیمار (Patient Warmer Unit) جزء لاینفک استانداردهای مراقبتی مدرن در اتاق‌های عمل و بخش‌های ریکاوری است. این دستگاه به عنوان “موتور” یا “کنسول” اصلی عمل می‌کند که رواندازها یا تشک‌های یکبار مصرف را تغذیه می‌نماید. هدف اساسی این سیستم، مبارزه فعالانه با هیپوترمی (کاهش دمای مرکزی بدن) است؛ عارضه‌ای شایع که می‌تواند منجر به افزایش نرخ عفونت محل جراحی (SSI)، اختلال در انعقاد خون، افزایش خونریزی و طولانی شدن زمان بهبودی شود.

این یونیت با کشیدن هوای محیطی و عبور دادن آن از فیلترهای بسیار دقیق، هوای گرم و پاکیزه را با سرعت و دمای کنترل‌شده به روانداز مخصوص منتقل می‌کند. این فرایند گرمایش فعال، بسیار کارآمدتر از پتوهای معمولی (گرمایش پسیو) عمل کرده و به تیم بیهوشی اجازه می‌دهد تا به طور دقیق دمای بدن بیمار را در طول پروسیجرهای طولانی‌مدت جراحی مدیریت کنند.

ویژگی‌های کلیدی و مشخصات فنی

دستگاه‌های گرم کننده بیمار مدرن دارای یک پنل کنترلی دیجیتال و با کاربرد آسان هستند که به کاربر اجازه می‌دهد یکی از چندین سطح دمایی از پیش تعیین‌شده را انتخاب کند. این دستگاه‌ها مجهز به سنسورهای دمایی متعددی (هم در داخل یونیت و هم در انتهای شلنگ) هستند تا از پایداری دما اطمینان حاصل کرده و در صورت بروز هرگونه انحراف (Over-temp/Under-temp) فوراً هشدار دهند. شلنگ دستگاه، سبک، انعطاف‌پذیر و عایق‌بندی‌شده است تا از اتلاف گرما جلوگیری کند. عملکرد کم‌صدای دستگاه نیز به حفظ آرامش در محیط اتاق عمل کمک می‌کند.

مزایا و فواید استفاده از محصول

استفاده از این دستگاه به طور مستقیم به بهبود نتایج بالینی بیمار کمک می‌کند. با حفظ فعالانه دمای طبیعی بدن (Normothermia)، متابولیسم داروها (به‌ویژه داروهای بیهوشی) بهبود یافته و بیماران سریع‌تر از بیهوشی بیدار می‌شوند. این امر منجر به کاهش لرز پس از عمل (Shivering)، کاهش درد و نارضایتی بیمار و در نتیجه، ترخیص سریع‌تر از بخش ریکاوری (PACU) می‌شود. از دیدگاه بیمارستانی، کاهش نرخ عفونت و مدت زمان بستری، به معنای کاهش قابل توجه هزینه‌های درمانی است.

کاربردها و موارد مصرف

این دستگاه در هر محیط بالینی که بیمار در معرض خطر هیپوترمی باشد، کاربرد دارد:

• اتاق عمل (OR): به عنوان استاندارد مراقبتی در تقریباً تمام جراحی‌های متوسط تا بزرگ (بیش از ۳۰ دقیقه).
• بخش مراقبت‌های پس از بیهوشی (PACU): برای مدیریت بیمارانی که با هیپوترمی از اتاق عمل خارج می‌شوند و کنترل لرز.
• بخش‌های مراقبت ویژه (ICU): برای مدیریت دمای بدن بیماران بدحال.
• بخش اورژانس: برای گرم کردن فعال بیماران ترومایی که دچار شوک یا هیپوترمی محیطی شده‌اند.